کاسیان
از آنجا که انگارهی نیا-فُراتی چندیست بر هندواروپایی بودن آن مردمان نیرو گرفته، ازین رو وامواژگان بسیاری از کهنترین زبان میانرودان [=بینالنهرین] پیگیری شده است که در زبان نیا-هندواروپایی ریشهیابی شدهاند. مردمان نیافُراتی مردمانی هستند که پیش از آمدن سومریها و سپس سامیها، در میانرودان زندگی میکردند و شهرگان [=تمدن] درخشانی داشتهاند که به ۹ هزارسال پیش میرسد.
آنچه مشخص است ایرانیان کنونی از نظر نژادی و ژنتیکی بسیار به یکدیگر شبیه هستند و از نظر فرهنگی هم یک ناحیه فرهنگی را تشکیل میدهند. لرهای امروزی به یکی از زبانهای آریایی و ایرانی سخن میگویند. در فرهنگ لرها عناصر فراوانی با ریشههای باستانی ایرانی دیده میشود. نمیتوان فرضیه ایلامی بودن قوم لر را با قاطعیت پذیرفت چرا که شواهد و منابع کافی برای اثبات آن وجود ندارد.
گیلگَمِش، فرزند لوگَلبَندَه، برای دستیابی به راز جاودانگی بار دیگر رو به خاور و به سوی «سرزمین زندگی» و جنگلهای پر درخت اِرین میگذرد. در آن پهنه، هومبابا (Humbaba) در سرزمین پر جنگل ارین فرمانروایی میکند. حماسه «گیلگَمِش و سرزمین زندگان» بسیاری از جزئیات افسانه ایرانیان درباره اَژیدَهاک (ضحاک) و جَم[شید] را باز میتاباند.